Ευχαριστούμε κύριε Μπλάζεβιτς!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η κληρωτίδα δεν "διάλεξε" τον καλύτερο αντίπαλο για την Εθνική μας, πιθανόν αυτός να ήταν η Δανία. Αλλά ούτε και τον χειρότερο εδώ που τα λέμε. Αυτός θα ήταν η Ιταλία. Για την ακρίβεια η ελληνική ομάδα θα έπρεπε να στερήσει από την ιταλική ομάδα κάτι που πετυχαίνει ανελλιπώς από το 1958. Μόνο τότε δεν πήγε στο Μουντιάλ η «Σκουάντρα Ατζούρα».

Κι εδώ που τα λέμε, μεταξύ μας δηλαδή, θα έπρεπε να μπούμε όλοι μας σε μια δύσκολη θέση. Ασφαλώς να θέλουμε ως Έλληνες τη δική μας Εθνική στο Μουντιάλ. Αλλά για να συμβεί αυτό να πρέπει να ευχόμαστε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς την Εθνική Ιταλίας. Κάτι τέτοιο ξενίζει…

Πάμε πίσω στην πραγματικότητα, όμως. Στην Κροατία, αφού αυτή θα αντιμετωπίσουμε. Θεωρώ πως θα ήταν καλύτερο για την Εθνική μας να παίξει το πρώτο παιχνίδι στην έδρα της. Όχι γιατί παίζοντας πρώτα στην Ελλάδα προκρίθηκε τόσο στο μπαράζ κόντρα στην Ουκρανία όσο και στο μπαράζ κόντρα στη Ρουμανία.

Αλλά γιατί η ελληνική ομάδα είναι καλύτερη όταν έχει συγκεκριμένο στόχο στο δύσκολο ματς. Και στη σειρά των αγώνων το δύσκολο θα είναι το Ζάγκρεμπ. Όχι το Καραϊσκάκη. Ο πρώτος αγώνας, όμως, που θα είναι εκτός, δεν θα "ζητάει" από την Εθνική μας συγκεκριμένο σκορ και αυτό μπορεί να την αποπροσανατολίσει. Ας ελπίσουμε πως όχι...

Σε όλα αυτά, όμως, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ελληνικό πλεονέκτημα. Μπορεί όχι αγωνιστικό, άλλωστε οι διεθνείς της Εθνικής ομάδας της Κροατίας είναι πραγματικά ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης ποιότητας. Όπως όμως ήταν και τότε. Τον Σεπτέμβριο του 2010, σε μια ακόμη πιο μεταβατική περίοδο της Εθνικής. Από τον Ρεχάγκελ στον Σάντος, ο οποίος στο Ζάγκρεμπ έδινε το μόλις δεύτερο επίσημο ματς στον πάγκο της ελληνικής ομάδας. Στο τελικό 0-0. Όπως ήταν ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης ποιότητας και ένα χρόνο αργότερα, στην ελληνική νίκη με 2-0 και την απευθείας πρόκριση στο Euro 2012.

Έστω, λοιπόν, ότι το πλεονέκτημα δεν είναι αγωνιστικό. Είναι, όμως, πνευματικό. Και πλέον, μετά τις δηλώσεις του Μπλάζεβιτς, είμαι βέβαιος για αυτό. Η Κροατία είναι η κατ' εξοχήν ομάδα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που κινδυνεύει κυρίως από τον εαυτό της. Η Εθνική μας, για παράδειγμα και για να δείξουμε πόσο σοβαρό είναι να κινδυνεύεις από τον εαυτό σου, όταν το έπαθε, της συνέβη αυτό που της συνέβη με τα Νησιά Φερόε και ολόκληρη την προκριματική φάση του Euro 2016.

Ο Μπλάζεβιτς, που μάλιστα έχει έρθει και έχει δουλέψει στη χώρα μας και θα έπρεπε να ξέρει πώς συμπεριφέρεται και πώς λειτουργεί το μυαλό του Έλληνα ποδοσφαιριστή, βάλθηκε αυτό να το τσιγκλίσει. Να δώσει επιπλέον κίνητρο, να το κάνει το ζευγάρωμα ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών. Δώσε τέτοια στον Ελληνα ποδοσφαιριστή και πάρτου την ψυχή. Και ταυτόχρονα να κάνει τι; Να προσφέρει αλαζονεία στην Εθνική ομάδα της δικής του χώρας, δηλαδή στην πιο επιρρεπή Εθνική σε τέτοιες συμπεριφορές ίσως και ολόκληρου του κόσμου.

Λέγοντας μεταξύ άλλων και αυτό το... "πάμε να διαλύσουμε την Ελλάδα". Ποιος; Ένας άνθρωπος που εκπροσωπεί το ποδόσφαιρο μιας χώρας, η Εθνική ομάδα της οποίας έφτασε στα ημιτελικά του Μουντιάλ (1998) και την παραμονή του αγώνα διαλύθηκε μόνη της... Ευχαριστούμε κύριε Μπλάζεβιτς!